ณ โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งใจกลางกรุงเทพฯ
"หาววว~ เช้าซะที เวรเมื่อคืนเยินชะมัดเลยอ่ะ" หญิงสาวพูดอย่างอิดโรยแล้วหาวฟอดใหญ่ ก่อนทิ้งตัวลงกับโซฟาอย่างหมดสภาพ เธอมีใบหน้าเรียวสวยได้รูป กอปรกับผิวขาวตามธรรมชาติและตากลมโตเป็นเอกลักษณ์ ทำให้เธอยังดูสวยอยู่แม้จะผ่านการ อดนอนมาเกือบ 48 ชั่วโมงแล้วก็ตาม.
"โอ้ย อีฟาง! นั่งอ้าขาน่าเกลียดเชียว หอบสังขารไปอาบน้ำแล้วก็ลงเวรได้แล้วไปๆ เดี๋ยวชั้นจัดการที่เหลือต่อเอง"
"ขอบคุณนะแกร~ ชั้นง่วงม้ากกกเลยอะ ไว้เดี๋ยวเลี้ยงกาแฟให้วันหลังนะจ๊ะที่รัก" ฟางลุกขึ้นพร้อมโผตัวเข้ามาทำท่าเหมือนจะจูบเจ้าของเสียง จนเจ้าตัวต้องเอามือดันหน้าฟางไว้ดูวุ่นวายกันไปหมด ก่อนที่ฟางในชุดเวรเสื้อคอวีและกางเกงขายาวสีกรมจะขยี้หัวยุ่งๆของตัวเองแล้วเดินหายไปในห้องพัก
"เห้อ ยัยนี่ไม่เคยทำตัวให้สมกับที่เป็น 'วารีพิสุทธิ์' เล้ย คนในตระกูลเขาถึงได้ชอบเขม่นใส่แกไง" สาวในชุดกาวน์สีขาวพึมพำกับตัวเองระหว่างเปิดชาร์ตคนไข้เพื่อดูข้อมูลไปด้วย. เธอคนนี้มีชื่อว่าเมฆ เป็นเพื่อนรุ่นเดียวกับฟาง เมฆมีใบหน้าที่สวยไม่แพ้ฟางเลย ใบหน้าเล็กๆ ตาสองชั้นกับริมฝีปากแดงอมชมพู อีกทั้งยังผิวเนียนขาวสว่างที่ผ่านการบำรุงอย่างดี ความสวยของคุณหมอทั้งสองคนนับว่าเป็นที่เลื่องลือมากทีเดียว
ถ้า 'อัศวิมล' เป็นตระกูลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในยุคนี้ ก็ต้องกล่าวว่าตระกูล 'วารีพิสุทธิ์' เป็นขั้วอำนาจใหม่ที่มีอัตราการเติบโตทางธุรกิจสูงที่สุด เนื่องจากสมาชิกรุ่นใหม่ในครอบครัวล้วนมีความสามารถในแวดวงของตัวเองจนมีชื่อเสียงโด่งดัง ซึ่งแน่นอนว่ามันย่อมส่งผลให้ขั้วอำนาจเดิมอย่างอัศวิมลไม่พอใจ ทำให้เกิดการกระทบกระทั่งกันระหว่างสองตระกูลอยู่เสมอๆ
"กริ๊งงง ง !! .. กริ๊งงงงง !!.. สวัสดีค่า พยาบาลวอร์ด 16/2 ค่ะ. อ๋อมีคุณหมอเมฆอยู่ค่ะ. ได้ค่ะ. ถือสายรอสักครู่นะคะ"
"หมอคะ โทรศัพท์จากพี่หมออะค่ะ" พยาบาลคนสวยประจำแผนกยื่นโทรศัพท์มาให้เมฆ เธอคุยกับปลายสายครู่หนึ่งก่อนวางโทรศัพท์แล้วเดินมาเคาะประตูห้องพักแพทย์เวร
"ก๊อกๆ.. " ไม่มีการตอบรับจากอีกฟากของประตู
"ก๊อกๆๆ ยังมีชีวิตอยู่มั้ยยัยฟาง ?!"
"ยังมีอยู่! แต่ใกล้จะไม่มีแล้วโว้ยยย!" ฟางตระโกนกลับมาแบบขำๆ ก่อนเดินมาเปิดประตูในที่สุด
"มีไรป้ะแก?" ฟางเอ่ยถามทั้งที่ตายังปรือๆอยู่
"เอ้อแก พอดีพี่เขาฝากให้ไปดูผู้ป่วยในห้อง vip หน่อยอะ แกจะไปด้วยกันมั้ยเห็นว่าแกรับเคสนี้เมื่อคืนหรือแกอยากนอนพักในห้อง ? ไม่ได้บังคับนะเว่ย ได้หมด" เมฆเอ่ยถาม